سوره بَیِّنه یا لَم یَکُن یا قَیِّمه نودوهشتمین سوره و از سورههای مدنی قرآن که در جزء سیام جای گرفته است. نام سوره، بَیّنه، به معنای شاهد و گواه است و از آیه اول سوره گرفته شده است.
سوره بینه عناد و دیرباوری کافرانِ اهل کتاب در پذیرش حقانیت اسلام و رسالت پیامبر(ص) را توصیف میکند و آنان و مشرکان را بدترینِ آفریدگان و مستوجب آتش میداند. از سوی دیگر مؤمنان و صالحان را به بهشت جاودان بشارت میدهد. آیه هفتم این سوره، به آیه خیرُ البریه شهرت دارد که بنابر روایات شیعه و اهل سنت، در شأن امام علی(ع) و شیعیانش نازل شده است.
درباره فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) نقل شده است «اگر مردم میدانستند این سوره چه برکاتی دارد، خانواده و اموال را رها میکردند و به آموختن آن میپرداختند...».