Кулиёти Маъдан-ул-ҳол (Мавлавӣ Ҷунуни)

Ҳазрати Ҷунунӣ, ки ҳоло шумо ин китобашро ба даст доред, яке аз он сӯфиёни эҷодкор аст, ки мисли қисме аз орифони минтақа чун Абдулҳайи Дарбандӣ шабона ба зикр машғул буду рӯзона килки қаламаш фикру зикру ӯро рӯйи коғаз сабт мекард. Чунон ки худ гуфтааст:
Мардони ҳақ ба партаи катмон гузаштаанд,
Бо ранҷи фақру фоқа азизон гузаштаанд.
Номи ин бузургвор Саидқаландар ибни Шоҳсоҳиб буда дар деҳаи аз деҳоти Қандаҳори Афғонистони имрӯза дар хонадони Саидзода таваллуд шудааст. Аз аҳли тариқат ба дунё омада силсилаи хонадонашон ба хонадони поки нубувват рафта мерасад. Ҳарчанд ки дар Қандаҳор таваллуд шуда бошад ҳам, аксари умри худро дар водии Ҳисори шодмон гузаронидааст ва мақбараи ӯ дар деҳаи Нелокони деҳоти Роҳатии ноҳияи Рӯдакӣ воқеъ аст.
Аз саидоти Пӯшанги Қандаҳор,
Шуд Ватан - маҷрои умраш дар Ҳисор.
Аз ашъораш маълум мешавад, ки аз модар яке буда, бародарони дигараш аз дигар модар будаанд ва бо сабаби илмдонӣ маҳбуби падар гаштааст ва падар ҳанӯз дар вақти дар қайди ҳаёт буданаш ӯро ҷонишини худ барои шогирдонаш муааррифӣ мекунад ва хосатан яке аз бародаронашро сахт расида, ба ӯ ҷафоҳо раво медорад.
Ҷунунӣ дошт як ҷоҳил бародар,
Падар яке ҷудоӣ аз рӯӣи модар...