Зан дар Ислом нақши мухиммеро иффо мекунад. Баъзе аз умматҳои пеш ҳеҷ ҳаққеро барои зан қоил набуданд ва ҳаққи ӯро аз ӯ салб мекарданд , вале Ислом тамоми ҳукуқи машрӯъро ба зан бозгардонд. Зан нисфи ҷомеаи Ислом ва башариятро доро аст. Ӯ модар, хоҳар, духтар ва ғайра мебошад.
Дар Қуръони карим ва Суннати Паёмбар (с)
ҳар хитобе, ки ба мард мешавад, зан низ шомили он аст ва ҳеҷ
фарқе байни зан ва мард дар шариати Ислом вуҷуд надорад. Танҳо фарқе дар мерос байни зан ва мард дида мешавад.Он ҳам ба сабаби ин аст, ки мардмасхулияти комили хонаводаро ба уҳда дорад ва ӯст, ки бояд нафақа ва масофири тамоми афроди хонаводаро таҳия намояд, гарчӣ зани ӯ тоҷир ҳам бошад, нафақаи зан бар ӯҳдаи мард аст.Вале бо ин ҳол хостем бо тарҷума кардани ин аҳодис, ки махсуси хоҳарон мебошад , хидмате ба онҳо карда бошем ва бидонанд, ки ба фаромӯши супурда нашудаанд.
Умед аст , ки Худованд ин амали моро холис барои ризояти худ бигардонад ва аз хонандагони мӯҳтарам илтимоси дуо дорем.
Исҳоқ Дабирӣ