Bora olgan joyiga qadar emas, kuchi yetgani qadar sevmoq kerak...

Mazkur asar sevgi, ishonch, mehr-oqibat, sadoqat, rashk va oila haqida qisqacha kechinmalardan iborat. Mirach Zumra bilan futbol o'yini chog'ida uchrashib, uni bir ko'rishdayoq sevib qoladi. O'shanda Zumra endigina 17 yoshda edi. Oilaviy hayotidan chuqur psixologik jarohatlar olgan Zumra Mirachning qalbida chuqur va unutilmas iz qoldiradi. Ikkalasi ham bolaligida otalari tomonidan tashlab ketilgani yoshlarning o'zaro munosabatiga sezilarli ta'sir ko'rsatadi.

Eng chiroyli minnatdorlik

Bu asarda men sanab o'tmaydigan ism qolmaydi, chunki bunisi oddiy va sodda minnatdorlik bo'lib qolishini xohlamayman. Unga rahmat, bunga tashakkur shakli ham ma'qul emas. Zotan, yozgan kitoblarimda menga siz o'quvchilarimdan boshqa hech kimning yordami tegmagan.

Bu yo'lda yonimda faqat siz bo'ldingiz. Chunki biz bir xil tuyg'ularni boshdan kechirgandik.

Men eng chiroyli va eng katta tashakkurimni bu kitobni o'qiyotgan, kirlangan qancha tuyg'ular va zanglagan qancha qalblarning ichida sof qolishni uddalagan, eng pok va eng toza tuyg'ularga ega bo'lgan senga atayman.

O'zingdek samimiy qalb egalariga duch kelishingni tilayman. Yaxshiyam, borsiz. Men bu kitobda to'xtovsiz olgan zarbalarimga va orqamdan urilgan pichoqlarga qaramay yashashda qanday davom etolganim haqida aytib bermoqchiman. Balki sen his qilgan og'riqlar meniki bilan aynidir...

Bu kitob hech qachon ketmaydigandek umid berib, ketganlarga, chorasiz holatda sevishning nima ekanligini bilganlarga eng yaxshi «dori...»