Men qurgan eng chiroyli orzularim buzib tashlandi.
Ustiga-ustak hech kutilmagan insonlar tarafidan. Men esa
bu vaziyatda sukut saqladim. Qo'rqoqligimdan emas, ranjiganimdan. Ba'zan insonning eng ko'p gapirishi kerak bo'lgan narsalarning o'rniga uning jimjitligi sahnaga chiqadi.
Men ham jim bo'lib, o'z spektaklimni tomosha qildim.

Reytinglarda rekordni qayd qilgan bu spektaklda bosh
rolni yolg'izligim va puchga chiqqan hayollarim o'ynadi. Men
esa shunchaki tomosha qildim. Eng go'zal hislarimni bunga
arzimaydigan insonlar uchun isrof qildim.

Qalbingizni duch kelgan insonga
beravermang, sindirib yerga otadilar.
Shu holingizda qolib ketasiz.


Mendan chorasizlikning
ta'rifini soʻradilar.
Men esa sening ismingni aytdim...
Boxabar bo'lishingni istadim.

Yoʻqsan bugun...
Kecha bo'lmaganing kabi...
Va ertaga boʻlmasligingdek...



Aytganlaridek:
“Ba'zi insonlarni taniganingga
pushaymon boʻlasan. Ba'zilarini esa
juda kech taniganingga”.
Men seni taniganimga
pushaymon boʻldim.
Kech taniganimga ham...
Sen tufayli doim pushaymon boʻldim.
Ishq bilan birga.
Vaholanki, she'r edim senga:

Hech ochilmagan kitobning
chang bosgan sahifalarida
o'qilishini kutgan.