اين دعا در بين دعاها از جايگاه بلندى برخوردار است و از حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله روايت شده و دعايى است كه جبرئيل براى آن حضرت هنگامى كه در مقام ابراهيم مشغول نماز بودند آورد و كَفْعَمى در «بَلَدُ الأَمين» و «مصباح» اين دعا را ذكر نموده و در حاشيه آن به فضيلت آن اشاره كرده، از جمله اينكه هر كه اين دعا را در «ايام البيض» [روزهاى سيزدهم و چهارهم و پانزدهم] ماه رمضان بخواند گناهش آمرزيده می شود، هرچند به عدد دانه هاى باران و برگهاى درختان و ريگ هاى بيابان باشد.
و خواندن آن براى شفای بيمار و اداى دين و بی نيازى و توانگرى و رفع غم و اندوه سودمند است.
و دعا اين است: