«Пандҳо аз Анӯшервон» аз осори ҷолибу мондагори пандиву ахлоқии ниёкони шакаргуфтори мост, ки номи нигорандаи равоншодаш алҳол номаълум буда, тақќрибан дар асрҳои XI-XII офарида шудаааст.
Матни манзума, ки дар иттиқол ба навиштаҳои пандомўзи гузаштагони дилсўзамон иншо гардида, ахлоқи ҳамидаи инсониро ситойишу аъмоли ғализаро накўҳиш мекунад,

Пандномаи Анўшервон

Сипос аз Худованди чархи баланд,
Ки дар дил нагунҷад аз ў чуну чанд.
Љањонофарин кирдигори сипињр,
Фурўзандаи пайкари моҳу миҳр,
Ба ҷуз бандагӣ мар туро кор нест,
Бад-ин парда-андар туро бор нест!
Нињоле зи дониш бикорам њаме,
Хирадро бар ў баргуморам ҳаме,
Ки чун чашм гардад варо шоху нард,
Аз ў баҳра гирад хирадманд мард!